Szeol w którym był Jezus ( hebr. Jehoszua ) przez trzy dni - to nie Piekło.

" Piekło " - to świetny przykład oszustwa, którym kościoły katolickie, prawosławne i protestanckie posługiwały się jak straszakiem przez całe stulecia, by swoich parafian trzymać ze strachu przed wiecznym potępieniem pod swoją władzą. To oszustwo jest po pierwsze - nielogiczne, gdyż jak sprawiedliwy Bóg mógłby karać w sposób nieskończony za skończone przewinienie, a po drugie - takiej nauki nie ma w Piśmie Świętym.  

W księdze proroka Jeremiasza 7 : 31 Bóg mówi z odrazą o ludziach, którzy spalali swoich synów i córki w ogniu : " wznieśli miejsce ofiarne Tofet w Dolinie Ben-Hinnoma, aby spalać w ogniu swoich synów i swoje córki, czego Ja nie nakazałem i co mi nawet na myśl nie przyszło ". 

Werset 30 nazywa to złem, a Jeremiasza 32 : 35 - obrzydliwością. Skoro więc Bogu coś takiego nawet na myśl nie przyszło, to tym bardziej nielogiczne by było, gdyby Bóg chciał ludzi palić wiecznie w ogniu.

Z Biblii ponadto wynika, że nie ma życia pozagrobowego. Księga Koheleta 9 : 5 podaje, że " umarli nic nie wiedzą " a werset 10 podaje, że w dniu śmierci giną wszystkie myśli człowieka. Podobnie mówi Psalm 146 : 4. Pierwsi chrześcijanie wierzyli w zmartwychwstanie, a nie w życie po śmierci - 1 list do Koryntian 15 : 12 -23, 35 - 44. 

Dopóki pierwsi chrześcijanie trwali w nauce Chrystusa i byli wierni Prawu Bożemu, to zbory miały zdrowy pogląd w tej sprawie, bo uczniowie byli napełnieni duchem świętym, którego mieli od Boga. Ale jak zapowiedział Mesjasz podczas ich nieuwagi zły miał zasiać chwast na polu pszenicznym - Ewangelia Mateusza 13: 24 - 30. Przestrzegali przed tym również apostołowie. Paweł powiedział : " nawet spomiędzy was samych powstaną mężowie mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą " - Dzieje Apostolskie 20 : 30. W pierwszym liście do Tymoteusza 4 :1 napisał zaś : " A Duch wyraźnie mówi, że w późniejszych czasach odstąpią niektórzy od wiary i przystaną do duchów zwodniczych i będą słuchać nauk szatańskich. " 

Uwidoczniło się to w pełni, gdy zabrakło apostołów. Najszybciej w odstępstwo popadł kościół rzymski i aleksandryjski, gdzie przeniknęli ludzie zainfekowani gnostycyzmem helleńskim. Niestety kościół rzymski nie pozostał wierny Prawu Bożemu i dlatego Bóg przestał ochraniać ten kościół. Efekt był piorunujący. Ok. 250 r. przyjęto pogańską naukę o piekle a grunt na to był przygotowany, gdyż wcześniej już zaczęto wierzyć w nieśmiertelność duszy ludzkiej. Stało się tak dlatego, że jak przepowiedział apostoł Paweł pewni chrześcijanie odstąpili od czystej nauki chrześcijańskiej i uwikłali się w filozofię grecką oraz spirytyzm i gnostycyzm.

Pozbawieni ducha świętego zaczęli mieszać pojęcia hebrajskie z pogańskimi, helleńskimi. I tak duszę utożsamili z duchem, a Szeol z Gehenną i w rezultacie powstało piekło jako kara wieczna dla potępionych dusz. 

O absurdzie tej doktryny można się samemu przekonać sięgając do starych wydań Biblii np. przekładu Jakuba Wujka, do Biblii Gdańskiej oraz do Biblii króla Jakuba w jęz. angielskim. Tam np. napisano, że sam Chrystus był w piekle - por. Dzieje Apostolskie 2 : 27, 31. A przecież był on święty i nie mógł nawet jednej chwili przebywać w takim miejscu, gdyby ono istniało. 

Dogmat o piekle przejęły również kościoły prawosławne i protestanckie wyrosłe po pierwszej reformacji. Straszak wiecznego potępienia i piekła znakomicie funkcjonował i funkcjonuje do dziś napełniając kasę duchowieństwu tych kościołów. W ten też sposób zostają zwiedzeni ludzie, którzy zamiast na miłości do Boga koncentrują się na lęku i przerażeniu przed wiecznym potępieniem. 

Bóg jest miłością i jest pełen miłosierdzia. Nieistnienie piekła nie oznacza jednak, że Bóg nie ukarze złych ludzi. List apostoła Pawła do Hebrajczyków 10 : 31 ostrzega : " straszna to rzecz wpaść w ręce Boga Żywego ! "